Söylemesi ayıp insanın kütüphanesinde birkaç bin kitabı,
Şahsına ait birkaç kitabı,
Dünyadaki işi okumak ve yazmak da olunca değil kitap basılı her kaynak dikkatini çeker.
Ben de onlardan biriyim.
Çok okuyup çok yazmak da bazen yeterli olmuyor insanın hayatında.
Daha çok,
Farklı kaynak,
Yeni kitap,
Yeni yazar her zaman ilgi alanımda oldu.
Hem Türkiye’nin başkentinde,
Hem de aydınlar arasında olunca konuşacak sözü olanlar elbette okumayı severler.
Hatta isterler.
Hatta özlerler.
Dedikodu
Ya da adrese teslim söz söyleme sanatına sahip olanlar ise kurulmuş bir oyuncağın çıkardığı sese benzer.
Hem güçlü çıkmaz. Zira ses ayarı aynıdır. Hem de uzun süreli değildir.
Sözünü bitirdiği yerde, başlar sarkıntılığa. Sarkıntılığa derken;
Aşağılar,
Küçük görür,
Hakaret eder.
Ama bütün bunlara rağmen karşısındakini de susturamazsa veryansın eder küfürü.
Çünkü bazı küfredenlerin yeri başka, bazılarının ki ise bambaşka.
O kadar ki bir yerin dibinde, diğeri ise arşa aladaki gibi.
Dün Ankara’da kitap satan büyük dükkânların neredeyse tamamını dolaştım.
Yöneticileri ile sohbet ettim.
Bunlar; İş Bankası yayınları,
Yapı Kredi yayınları,
TTK yayınları,
TDK yayınları,
Dost kitabevi,
Turan kitabevi vs.
Satışlar iyi gidiyor. Demek ki okuyucu giderek artıyor. Bu da şu anlama geliyor: Türk halkı artık okumaya başladı. Bu da bir tehlikenin işareti demektir.
Benim de “NEDEN ATATÜRK” adlı kitabımın satış sırasında olması ise sadece beni değil, değerli okurlarımı da belli ki mutlu etmiş.
Satış stantlarında bile onurlandırılması şahsımın değil, Büyük Atatürk’ün hak ettiği kanısındayım.
Alaeddin Usta
