Şahsen yaklaşık olarak 35 yıldır içinde bulunduğum sektörün aynı zamanda uzun süredir de takipçisiyim.
On yıllar öce devletin her hangi bir makamından yapılacak açıklamalara davet edilmeyen bir basın mensubu olduğunda yer yerinden oynardı.
Neden?
Niçin?
Ve Nasıl olur sorusu bu yanlışı yapanın kafasının etini yerdi tabir yerinde ise.
Bakınız Büyük ATATÜRK bu konuda ne diyor:
Gazeteciler, gördüklerini, düşündüklerini, bildiklerini samimiyetle yazmalıdırlar.
Görünen şaşaaya lütfen aldanmayın.
Siyasi irade yandaşı gazetelerin sayısal olarak fazla olması, o gazetelerin çok kişi tarafından okunduğu kanısında değilim.
Sokaklar, kâğıt hurdalıkları o gazetelerle dolu.
Onları yönetenler de çoğu kez yazdıklarına inanmıyorlar.
Çünkü doğru değil.
Muhalif olan sınırlı sayıdaki gazeteler ise çoğu kez bulunmuyor.
Örneğin pazartesi takip ettiğim ve arşivlediğim bir yazı nedeniyle unutmuşum.
Geç aklıma geldi ve Sözcü gazetesi içi düştüm yola.
Belki birkaç kilometre yürüdüm ve zor buldum.
Hem yok, hem okuyucu sayısı çok.
Yerel gazeteler de farklı değil.
Sayısını tam bilmemekle 15-16 ilde köşe yazıyorum.
Bazen da iznim alınmadan, hatta haber verilmeden yazılarımı kullananlar var.
Ama yeterki yazılarım okuyucusuyla buluşsun bana yeter.
Bunlar yazılı basın olsun, sosyal medya yayını olsun fark etmez.
Bugün itibariyle değerli arkadaşım Harun YÜKSEL, kendi memleketi olan Çankırı’da “Anadolu’ya Tercüman” gazetesini yayın hayatına kazandırdı.
Ben de bu güzel ve gerekli yayın organında bunan böyle köşe yazarı olarak yer alacağım.
Sayın YÜKSEL’in hassasiyetlerini bilirim.
İşine verdiği önemi bilirim.
Diline verdiği değeri bilirim.
Konu seçimine verdiği önemi bilirim.
Tabir yerinde ise ne kadar “Doğrucu Davut” olduğunu çok iyi bilirim.
Ama en önemlisi işini ne kadar sevdiğini bilirim.
Kendisini kutluyor, hoş geldin diyor, pek yakında ulusal basın arasında söz sahibi olmasını diliyor ve temenni ediyorum.
Anadolu’ya Tercüman, hoş geldin.
Alaeddin Usta
